…..kan beter de confrontatie opzoeken.
Ooit omschreef een van mijn leraren angst als ‘leven in een grote zeepbel’. Zolang je stil blijft staan , houd je hem prachtig in stand. Maar kom je in beweging, dan spat ‘ie uit elkaar
En dan heb ik het niet over reële angst – wie een echte beer tegenkomt, kan beter niet “hier ben ik” gaan zwaaien. Maar bij de spreekwoordelijke beren op de weg, werkt de confrontatie aangaan juist wel.
Ik heb eerder verteld dat ik lang last heb gehad van een wespenfobie. En dat ik daar met behulp van EMDR en cognitieve therapie vanaf gekomen ben. Dat wil zeggen, ik bleef vervolgens aan tafel zitten als een wesp om me heen vloog (in plaats van gillend weg te rennen). Maar echt helemaal relaxt was ik daar toch niet onder.
Dat veranderde toen ik de zomer daarna samen met mijn lief een fietstocht op de Veluwe maakte. We besloten onderweg even uit te rusten op een omgevallen boomstronk. In de seconde dat ik ging zitten en mijn man tegelijkertijd AUW riep, realiseerde ik mijn vergissing. De boomstronk bleek een wespennest te huisvesten. Ik stoof op en sprintte naar mijn fiets, mijn man in een iets rustiger tempo achter mij aan. Een paar meter verderop voelde ik ook ineens een pijnlijke steek op mijn borst: een wesp was onder mijn t-shirt terecht gekomen en stak.
De angst die ik dacht kwijt te zijn, was in alle hevigheid terug. Trillend op mijn benen, trok ik mijn shirt uit om de wesp te bevrijden die eronder gevangen zat. Ik weet nog dat ik in een flits boos dacht “die therapie heeft dus helemaal niks geholpen”. Maar toen ik na een tijdje weer wat bijkwam van de schrik, maakte zich een ander gevoel van mij meester. Na 25 jaar was dan eindelijk gebeurd waar ik bang voor was en……Het Viel Enorm Mee.
Wat vrienden, familie en therapeuten nooit (helemaal) voor elkaar hadden gekregen, lukte mijn ‘wesp op de weg’ wel. Door daadwerkelijk geconfronteerd te worden met datgene waar ik zo bang voor was (gestoken worden door een wesp), kon ik daarna alleen nog maar denken: heb ik me hier nou al die tijd zo druk om gemaakt?
Dat dit iets universeels is, weet ik door veel van mijn klanten. Hoewel ik mensen heel vaak NLP-technieken aanleer om met angst om te gaan, is de beste oplossing altijd om de confrontatie aan te gaan. Want pas als je zelf ervaart dat je het aankunt en dat het meevalt (en dat is bij irreële angsten echt altijd het geval) , is de angst werkelijk weg.
